Sapanca’ya sapıvermek, yeşile ve maviye koşuvermek

[puregallery]

İstanbul çevresinde baharı  yakalama seanslarımıza devam ediyoruz. Bir günlük kaçamaklar için ideal yerlerden biri de Sapanca.

Kış için Kartepe, bahar ve yaz ayları için Sapanca Gölünün hemen yanında yükselen ve doğuya doğru ilerledikçe Bolu dağları ile Gevye Boğazı’nda  kol kola giren Samanlı Dağları’nun kucağındaki küçük vadiler, dereler,  her zaman güzel.

Eğer sabah erken çıkmaksa niyetiniz İstanbul’dan, hepi topu zaten  1,5- 2 saat sürecek yol. Tabi direksiyondaki kişinin tutumuna, yanındakilerin de toleransına bağlı olarak.  Sapanca civarında kalacaksanız da, devam da edecekseniz  Sapanca bir kahvaltıya değer.

Bunu neden söylüyorum? Bu güzergahtan devam edip Düzce, Güzeldere, Efteni Gölü ve diğer Düzce Şelalelerine gidebilirsiniz , bir Abant klasiği yapabilirsiniz, biraz ileriden Gevye yoluna sapıp, Taraklı, Göynük, Sünnet Gölü, Mudurnu güzergahını deneyebilirisiniz. Hepsinde  kahvaltı için  Sapanca’nın konumu ideal .

Kartepe, Arifiye’den çıkın, ister interneti karıştırın, ister Mahmudiye’ye devam edip tabelalara bakın, lezzetli yerler yakalayacaksınız. Bir başka seferden önerim, Titiz Izgara olacak. Herhalde Izgarası da iyidir ama kahvaltısı süper.  Peynir, zeytin özenle seçilmiş, reçeller ev yapımı …. ve bir detay var ki bizim için  önemli: pişi. Hızlı, temiz, adı gibi titiz, bir aile işletmesi,  mutfakta hanımlar ….  bir evin salonu şeklinde sıcak samimi kapalı alanı, yeşillikler ve meyva ağaçlarıyla dolu bir bahçesi var. Antikalarla kaplı bir koridordan ulaşıyorsunuz masalara.

Sonra  atlatın arabaya, yeşile koşun.  Dağların içine sokulan birkaç vadi var. İstanbuldere, Mahmudiye ve biraz daha da ileride Maşukiye.

Bu vadiler boyunca  dereleri odak noktası olarak alan birçok tesis kurulmuş. Göletleri, şelaleleri, meyve bahçeleri, çiçekleri ile gönlünüze göre bir yer seçin. Derenin sesini, kuşları, vadinin nemli kokusunu, kayın, meşe, dişbudak, kestane, ıhlamur  ağaçları ve eğrelti otlarının fısıltısını,  mavi mineler, yabani menekşeler, sarı düğün çiçekleri, papatyalar ve adını bilemediğimiz pembe, mavi, mor, sarı, beyaz çiçeklerin burcu burcu kokusunu yeni bir yaş için, yeniden doğmak için  şöyle bir solukta içinize çekin………   tam yeri, tam zamanı….

Bu sefer Mahmudiye Köyü sapağından hemen önceki yoldan girdik, çiçekli bahçeler, seralar arasından yukarı kıvrıla kıvrıla  çıktık  ve Şelale Tesisleri’nde karar kıldık.

[separator]

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[separator]

Hem çimler üzerinde çocukların rahatça koşuşturacağı alanı, hem de dereden oluşturulan suni göletler üzerinde  loca balkonları ile  keyifli bir mekan.  Civar tesislerde olduğu gibi kiremitte balık, köfte, saç kavurma,  peynir, mantar, sucuk alternatifleri var. Bunlar arasındaki en özel  lezzetin, peynir olduğunu söylemek lazım. İster mantar  üzerinde,  ister sade, bir çoban salata ve taze ekmek  oldu mu, menüden ne seçerseniz seçin, yanında sönük kalıyor.

Su sesi, arada bir kanat çırpan ördekler, yeşilin binbir tonu,  anın keyfini çıkarmak, sohbet etmek, doğayı dinlem,  acele etmeden, demli bir çayın yanında.

Bu arada her şey tozpembe değil tabi ki. İnsanın girdiği her yer de derin izler bırakıp, toprağı ve üzerindeki örtüsünü  bozma çabası için bu vadide de tuhaf örnekler yok değil. Sırmasu  tesisleri, ve yukarılardan getirilen su, borular vb. … İlle de bu bina yapılacaksa buraya, daha doğa dostu bir görüntü olamaz mı, çıplak beton yerine mesela?

Bir sonraki adım dere boyunca yürümek, ormanı izlemek ya da Sapanca Gölü kenarına inmek olabilir. Göl ve TEM arasında,  mangal yerleri, restoranlar dizili. Göl ayna gibi ışıldıyor,  kıyısında baharda otlar çiçekler, sazlar, sazlar arasında birbirinden farklı kuşlar, kalabalık olmayan günlerde objektiflerinize güzel pozlar verebilirler .

Gölün suları bu sene 60 metre çekilmiş. Çay içtiğimiz cafenin iskelesinde yürürken şaşkınlıkla gölün çekildiği alandaki kalın köklere bakıyor, nilüferlere ait  olduğunu öğreniyoruz. Susuz da olsalar, yine de tek tük yaprakları çıkmış. Yaz nasıl olacak bakalım?

Akşam üzeri sakin göl manzarasını, güneş ve bulutların pozlarını izlemek keyif verici, mavi , gri ve yeşilin tonları, tatlı sohbet ve yeni yolculuk sohbetleri manzaraya eşlik ediyor.

[separator]

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[separator]

İstanbul’a dönme süresi, akşam yemeğine geç kalmak üzerine düşünceler, zaten yoldan çıkmaya hazır bizleri bir 25 km geriye, Adapazarı’na atıyor. Bu tarafa ne zaman gelsek, uğramak için bahanemiz hazır olan Köfteci İsmail’e doğru yol alıyoruz. Islama köftenin bir Rumeli yemeği olduğunu keşfetmek beni bunu mutlu ediyor. İşte bir lezzet durağı. (Böylece “Hayata Lezzet Katanlar” kategorimizi açıyoruz.) 

Karınımız tok, oksijenden hafif çarpılmış, gözlerimizde yeşil ve mavi, yeni yolculuk planlarını  mırıldanarak dönüşe geçiyoruz.

Şehirden kaçıp, doğanın kucağınd biraz  oyalanmak isteyenlere bilindik bir rota.1,5 -2 saat ötede,  orada olduğunu bilmek güzel.